در اصل این نام مربوط به سفارت ترکیه می شود. در آن زمان ها ترکیه را دولت عثمانی می خواندند و عوام آن را نیز روم شرقی خطاب می کردند.
در سالهای 1300 بود که سفیر ترکیه در ایران دستور به ساخت پلی از جنس آهک، گل، ساروج و سنگ بنا کنند.
به دلیل اینکه این پل به دست عثمانی ها که به نام روم شرقی شناخته می شدند ساخته شد به پل رومی معروف شد.
پل به شکل طاق ضربی ساخته شد به دلیل اینکه بتواند وزن را تحمل کند و دارای عرض زیادی در حدود 40 متر و طول 25 متر بود. محدوده ی پل از ابتدای خیابان آسفالتی کنونی تا چهارراه دکتر حسابی و جنوب بیمارستان اختر بوده است.
پل رومی را سالهای پیش نابود کردند ولی هنوز هم آن منطقه را بعنوان پل رومی می شناسند. لازم به ذکر است که پل رومی چندین سال بعد از پل چوبی ساخته شد. بسیاری منطقه های این چنینی هستند که دلیل نامگذاری آنها مشخص نیست و برای فهمیدن آنها تنها می توان به قدیمی ها و ریش سفیدان محل مراجعه کرد.
اطراف پل رومی در قدیم نه به آن صورت از ساختمان ها خبری بوده است و نه چیزهایی که امروزه می توان آن ها را مشاهده کرد. در عوض پر بوده است از زمین های کشاورزی و باغداری و همچنین زمین های تقریبا خشک.
یکی از اهالی قدیمی محله به نام فرزانه ثابت می گوید که از حدود 60 سال پیش که یاد دارد این خیابان آسفالته بوده است.
در مورد مالک زمین ها می گوید که بیشتر آنها به دکتر امینی وزیر دولت وقت تعلق داشته اند.
قسمتی در بخش جنوبی پل بوده است که محل عبور درشکه ها بوده است و به دلیل اینکه پر از تیغ و خاشاک بوده است به تیغستان شناخته می شده است.
در شمال این منطقه دو باغ بوده است. یکی به نام مشیرالسلطنه و دیگری به نام تومنی ها. باغ تومنی ها دلیل نامگذاری اش جالب است که مختصرا درباره ی آن توضیحی می دهیم. این باغ، باغ کسی بوده که صاحبش پول لازم بوده است و آنرا به شخصی فروخته و هر چند وقت یکبار تومنی از وی می گرفت.
قسمتی از باغ تومنی ها هنوز هم در ابتدای پل رومی واقع است. قدیمتر ها اطراف پل پر بوده است از درخت های چنار و توتستان و تفریح گاه مناسبی برای مردم به شمار می آمده است. امروزه اطراف این رودخانه را زباله ها فرا گرفته اند اما یاد و خاطره ای آن پل زیبا و آن رودخانه ی خروشان در اذهان مردم باقی است و حسرت روزهای گذشته را می خورند.
